رمان

بعد از رفتنشون رو به فواد گفتم:
- اه اينا ديگه كين من كه اصلا ازشون خوشم نيومد بخصوص دختره
فواد كه سعي ميكرد خندشو مخفي كنه گفت:
-چرا مگه چي كار كرده؟
-اه دختره لوس از خود راضي مثل كنه بهت چسبيده بود من كه نامزدتم اينجوري بهت نميچسبم كه اون دختره اه اصلا حرفشم
نزن
فواد بلاخره طاقتش تموم شد و با صداي بلند زد زير خنده چقدر جذاب ميشد وقتي كه اينجوري ميخنديد
حرصم گرفت دستمو به كمرم زدم و گفتم:
-چرا ميخندي نكنه خودت خوشت اومده
بعد از اينكه خندش بند اومد در حالي كه هنوز اثار خنده روي صورتش بود گفت:
-كوچلو اين فكراي منحرفو از خودت دور كن اين چه حرفيه كه ميزني نكنه به اون حسوديت ميشه خوب تو هم بيا بغلم
-چه پرو برو به همونا بچسب لازم نكرده بياي خودشيريني كني
خنده از رو لبش پاك شد اهسته گفت:
-من اگه ميخواستم اونا رو بگيرم كه نمي يومدم عاشق تو بشم
تو دلم كيلو كيلو قند ميسابيدن ولي اصلا بروي خودم نياوردم
از موقعيت استفاده كردمو گفتم:
-فواد فردا منو ميبري بيرون
-فردا نه خودم كلي كار دارم بزار واسه يه روز ديگه

توي زوقم خورد رفتم به طرف اتاقم
-كجا نشسته بودي حالا
چه پروه كلي تو زوقم زده حالاهم ميگه نشستي حالا
-خستم ميخوام بخوام
توي اين چند روز هر بار به فواد ميگفتم كه بيا منو ببر بيرون يه بهونه اي ميياورد كه نه كار دارم دير وقته ديگه خسته شده بودم از
توي خونه نشستن
يه روز كه هاجر و جميله سرشون به كارشون گرم بود رفتم به طرف در حياط و اهسته از در حياط گذشتم و از اونجا دويدم به
طرف كوچه اصلا حواسم به اطراف نبود تا موقع برگشت اونا رو ياد بگيرم ميخواستم ده دقيقته بر بگردم از بس كه توي خونه
بودم حواسم پرت شد واي كه چه هواي گرميه بيرون ولي مي ارزه چون همش تو خونه بودم حواسم به ساعت نبود حالا كه نگاه
ساعت ميكنم ميبينم دو ساعته كه از خونه اومدم بيرون الاناست كه فواد بياد خونه حالا از كدوم طرف اومدم من پاك گيچ شدم
پاهام كه حسابي خسته شدند اهان فكركنم همين كوچه باشه
واي نه اينم نيست نميدونم حالا چي كار كنم نزديك شبه نميشه هم كه از مردم پرسيد چون اسم كوچشم بلد نيستم ديگه شب
شده پاهام كه ديگه سرخ شده بودن فكر كنم ميخواد تاول بزنه
نگاه ساعت كردم واي ساعت ده شبه توي اين ساعت عجيبه پرنده هم پر نميزنه حالا چي كار كنم ديگه راه هم نميتونم برم اشكام
همينجور خودبه خود مياد بيرون يه گوشه ميشينم و زانوهامو بغل ميكنم همينجور دارم ميلرزمو عرق ميريزم هم از ترس و گرما و
هم از خستگي
همون لحظه يه ماشيني با سرعت تمام جلو پام ترمز مي كنه و يك نفر از اون مياد پايين دعا ميكنم فودا باشه نور چراغ ماشن ميفته
توي چشمام و باعث ميشه اون شخصو نبينم جلوم وايميسته منم بلند ميشم....
از جام بلند شدم خود به خود حالت تهاجمي بخود گرفتم چهرش اصلا مشخص نبود نزديك بود كه با شوت اونو بزنم نميدونم اين
چيزا رو از كي ياد گرفتم بعد از چند ثانيه كه دقت كردم به صورتش فهميدم كه فواد واي كه چقدر هم عصبانيه با خوشحالي
نگاهش كردم ميخواستم حرف بزن كه با سيلي كه به صورتم زد براي چند صدم ثانيه برق از سرم گذشت دستمو روي صورتم گذاشتم اين بار دوم بود كه به من سيلي ميزد دستمو كشيد و منو برد به طرف ماشين در ماشينو باز كرد و منو پرت كرد تو ماشين
اين چرا اين جوري ميكنه من كه كار بدي نكردم خودشم ماشينو دور زد و سوار ماشين شد
-من...
-خفه شو ميدونم از اين به بعد چي كارت كنم
-اخه من كه كار بدي نكردم
به سرعت به طرفم برگشت صورتش از عصبانيت سرخ شده بود
فكر كنم حرف نزنم بيشتر به نفعمه ماشين و جلوي در نگه داشت چند بوق پي در پي زد يكي از خدمتكارا به سرعت در رو باز
كرد ماشين وارد حياط كرد و انو نزديك پله ها نگه داشت
خودش اول پياده شد و بعد به طرف من اومد دست منو كشيد و منو از ماشين پياده كرد همه خدمتكارا بالاي پله ها وايستاده بودند
وقتي كه از پله ها بالا رفتيم وايستاد و جلوي همه خدمتكارا رو به من گفت:
-از اين به بعد واسه ي هر كاري حتي اب خوردن هم بايد از من اجازه بگيري
بعد رو به خدمتكارا كرد و گفت:
-شما هاهم هر كاري كه اين كرد بايد بياين و به من خبر بدين اگه بشنوم يكي از شما بهش كمك كرده اخراجش ميكنم
بعد با صداي بلند گفت:
-فهميدين
-بله قربان
و بعد دست منو كشيد و منو برد توي اتاقم وقتي از كنار خدمتكارا رد ميشديم همه با غضبناك نگاهم ميكردند انگار كه از من
بدشون مياد
خيلي سعي كرده بودم كه جلوي بقيه اشك نريزم
همين كه وارد وارد اتاقم شديم اشكام خود به خود پايين اومدن
دستمو روي صورتم گذاشتم تا فواد اشكامو نبينه

-همينجا توي اتاقت مي موني تا من نگفتم نمي ياي بيرون فهميدي؟
سر مو تكون دادم
اينبار باصداي بلندتري گفت:
-نشنيدم چي گفتي
با صداي گرفته اي گفتم:
-بله
بعد درو محكم بست خودمو روي تخت پرت كردم و با صداي بلند زدم زير گريه نميدونم چرا اينجوري رفتار ميكرد انگار از يه
چيزي ترسيده بود نميدونم كي خوابم برده بود كه صبح با يه سر درد وحشتناكي از خواب بلند شدم فكر كنم اثار گريه كردن
باشه صداي در اتاقم اومد
-بفرماييد
اومد تو هاجر بود
-خانوم اقا گفتند بياين صبحانه بخورين
-برو بگو من ميل ندارم
و پتو رو روي سرم گرفتم بعد از چند دقيقه در به شدت باز شد حدس زدم بايد فواد باشه پتو رو محكم از روي صورتم كشيد و
پرت كرد زمين
-همين الان بلند ميشي مياي پايين
مگه جرات مخالفت داشتم
-باشه تو برو من الان صورتمو ميشورمو ميام
سر ميز صبحانه ميخواستم دورترين نقطه بهش بشينم كه با تحكم گفت:
-بيا اينجا بشين
به طرفش رفتم و روي صندلي كناريش نشستم...

كنارش نشستم و سرمو انداختم پايين تا چشمم به صورتش نيفته.داشتم نوني رو كه روي ميز بود ريز ريز ميكردم كه گفت:
_چرا نميخوري؟!
_ميل ندارم.
_بخور ببينم!
نفس عميقي كشيدم و يه تيكه از همون نوني كه ريز كرده بودم گذاشتم دهنم.براي اينكه اشكام سرازير نشن تند تند يه چيز
ميذاشتم دهنم.سر ميز خرمائم بود.سريع چندتا برداشتم و گذاشتم دهنم.
فواد با تعجب بهم نگاه كرد و گفت:
_چرا اينجوري ميكني!؟آروم بخور!
بي اهميت بهش ليوان آب پرتقال رو برداشتم و يه نفس سر كشيدم.با پشت دست دهنم رو پاك كردم و گفتم:
_من صبحونه م رو خوردم.ميتونم برم؟
اخمي كرد و گفت:
_نخير ميشيني تا من صبحونه م تموم شه.
وقتي با اين لحن صحبت ميكرد،ناخودآگاه ازش حرف شنوي ميكردم.پس ا چند ديقه ازش پرسيدم:
_تو فرمانده كجايي؟
_چي؟
_تو فرمانده اي...اما نميدونم فرمانده كجا.فرمانده كجايي؟
با دستپاچگي گفت:
_براي چي ميخواي بدوني؟
آروم گفتم:
_بالاخره بايد بدونم همسرم چي كاره س يا نه؟
لبخندي زد اما سريع خودشو جمع و جور كرد و گفت:

_تو از كجا فهميدي من فرمانده م؟
كلافه م كرده بود،چرا مثل آدم جواب نميده؟!با عصبانيت گفتم:
_مگه فرقيم ميكنه؟!
_من بايد بدونم.
دستم روي ميز كوبيدم و گفتم:
_هاجر و جميله گفتن...حالا بگو.
فنجون چاييش رو روي ميز گذاشت و گفت:
_تو برو بالا..بعدا بهت ميگم.
ميدونستم كه الان هرچقدرم اصرار كنم،بازم بهم نميگه.زيرلب گفتم:
_حالم ازت بهم ميخوره!
و بدون اينكه بهش نگاه كنم از پله ها بالا رفتم.روي تختم دراز كشيده بودم كه صداي داد و شكستن ظرف از پايين اومد.سريع از
اتاق بيرون رفتم و ديدم فواد داره سر جميله و هاجر داد ميزنه و اونائم ساكت سرشونو انداختن پايين.فواد ليوان ديگه اي رو
كوبيد زمين و گفت:
_مگه من به شما نگفتم هيچي بهش نگين؟!ها؟!
اين ديگه چه ديوونه اي بود!داشت دونه دونه ظرفاي چيني رو مينداخت زمين!چند ثانيه طول كشيد تا بفهمم چي ميگه،چيزي بهش
نگين.يعني به من؛چرا بايدچيزي به من نگن؟!هاجر با صدايي كه ميلرزيد گفت:
_آقا ببخشيد ما فكر نمي-
_فكر نميكردين!؟من بهتون گفتم هيچي نگين!درسته؟!گفتم هيچي!
خواست ظرف ديگه اي رو بندازه زمين كه وارد آشپزخونه شدم و گفتم:
_چرا سر اينا داد ميكشي ها؟!
سريع به طرفم برگشت و گفت:

_تو اينجا چي كار ميكني؟
بي توجه به سوالش داد زدم:
_كه چيزي به من نگن؟!سر اينكه به من حرف زدن سرشون اينجوري داد ميزني؟!
با عصبانيت گفت:
_اونا حق نداشتن بهت چيزي بگن!
_چرا؟!مگه چه رازي راجع به تو وجود داره كه من نبايد بدونم؟!
سشو تكون داد و گفت:
_بعدا ميفهمي...شما دو تائم اخراجين.
سرشون رو بالا اوردن و با ترس و التماس به فواد نگاه كردن:
_آقا تو رو خدا شما كه ميدو -
فواد داد زد:
_اخراج!
من جلوي هاجر و جميله وايسادم و گفتم:
_اخراج نميشن!
_فواد بهم نگاه كرد و گفت:
_فائزه تو دخالت نكن،واست دو تا ديگه استخدام ميكنم.
_اينا اخراج نميشن!نه به خاطر اينكه به من حقيقتو گفتن.
_فائزه برو تو اتاقت.
دوباره اين لحنش...اما جاي اينكه بهش گوش كنم گفتم:
_نه فواد...اونا هيچ جا نميرن.
رومو كردم سمت هاجر و جميله و گفتم:

_لطفا باهام بيايين بالا.باهاتون كار دارم.
و خودم در حالي كه زمينو با دقت نگاه ميكرد كه پام رو شيشه نره،جلوتر از اوان راه افتادم.حس كردم دنبالم نميان؛سرمو به
سمتشون برگردوندم و درحالي كه هنوز راه ميرفتم،گفتم:
_بيايين ديگه،چرا وايسادي-آي.
كف پام چنان سوخت كه حتي نتونستم بلند داد بزنم.فقط به پام نگاه ميكردم كه يه شيشه رفته بود توش و ازش خون ميچكيد.فواد
به سمتم دوييد و بلند كرد و از آشپزخونه بيرون برد.منو روي مبل نشوند و با دستپاچگي داد زد:
_يه چيز بيارين اينو ببندم..با شماهام!
_هاجر و جميله واسش باند و بتادين اوردن و اوم با دستايي لرزون پامو گرفت.چشمامو بسته بودم و محكم لبمو گاز ميگرفتم تا يه
وقت داد نزنم.يه لحظه پام سوزشش دوبرابر شد و انقد محكم لبمو گازگرفتم كه شوري خونو تو دهنم حس كردم:فواد شيشه رو
از پام بيرون كشيده بود.
بعد از اينكه پامو بست،بغلم كرد و گفت:
_چرا حواست نيست؟ها؟!
آروم آروم از پله ها بالا رفت،با يه دست در اتاقو باز كرد و منو روي تخت گذاشت.كنارم روي خت نشست و گفت:
_حالا گريه نكن.ببين چه اشكي ميريزه!شب ميبينمت،خب؟الان بايد برم سركار.
پيشونيم رو بوسيد و از روي تخت بلند شد و به سمت در رفت.همه اين اتفاقا تقصير اون بود،با حرص زير لب گفتم:
_ازت متنفرم.
به لحظه وايساد.فكر نميكردم صدامو شنيده باشه!اما بدون اينكه چيزي بگه يا حتي به سمتم برگرده از اتاق بيرون رفت.
**
شب واسه شام پايين نرفتم و فوادم چيزي بهم نگفت.هاجر و جميله كه از صبح نديده بودمشون به اتاق اومدن و جميله گفت:
_خانوم...خيلي ممنون مه نذاشتين ما اخراج بشيم.به خاطر ما اينجوري شدين.
هاجرم با حركت سرش حرف جميله رو تأييد كرد.خواستم چيزي بگم كه در اتاق باز شد و فواد اومد تو.هاجر و جميله با ترس و بدو بدو از اتاق بيرون رفتن.از حركتشون خنده م گرفت و با دهن بسته خنديدم.
فواد روي تخت نشست و گفت:
_بهتري؟
_بله خوبم.
_عصباني اي؟
_نخير عصباني نيستم.
_مطمئني!؟
_اوهوم...دليلي نداره عصباني باشم!
لبخندي زد و گفت:
_ولي ناراحتي!
با كلافگي گفتم:
_كه چي؟!ميخواي حال منو بپرسي؟!ميبيني كه زنده م نفس ميكشم،متأسفانه!حالائم برو بيرون ميخوام بخوابم.
_مگه من چي كار كر-
_تو هيچ كاري نكردي.مشكل منم...برو بيرون فواد.ميخوام لباسمو عوض كنم.
بدون اينكه چيزي بگه از اتاق بيرون رفت.بلند شدم رفتم لباس خواب پوشيدم،اما حواسم نبود و سنگينيم رو روي پاي زخميم
انداختم و از درد همونجا روي زمين نشستم.بعد از چند ديقه كه حالم اومد سر جاش،دو تا قرص آرامبخش كه صبح فواد تو اتاقم
گذاشته بود رو بداشتم و خوردم و روي تخت دراز كشيدم.
صبح كه چشمام رو باز كردم حس كردم تو بغل يه نفرم!باترس برگشتم و ديدم فواد دستشو دور كمرم حلقه كرده و خوابيده.تو
خواب عين بچه ها ميشد،يه بچه كوچيك كه ته ريش داره!خنده م گرفت و با خودم گفتم:
_ولي خودمونيما...همچينم بدم نمياد بغلش باشم!
دوباره به خودم خنديدم و بيشتر تو بغلش رفتم و دستمو رو دستاش گذاشتم؛خودمم اين احساسات ضد و نقيضم رو درك نميكردم.ازش متنفر بودم،اما بهش احتياج داشتم.يه جورايي انگار تنها كسي بود كه ميتونست به مني كه هيچي از گذشتم نميدونم
محبت كنه و همه چيو برام توضيح.
همين كه دستاش كم كم از روي كمرم بالاتر اومدن،احساسم تغيير كرد...
با ارنج دستم محكم زدم به شكمش و سر جام نشستم با ترس سرجاش نشست فكر كنم خواب بود و گرنه اينجوري گيج نميزد
-چي شده ؟
بزور جلوي خندمو گرفتم
-هيچي تو به ادامه خوابت ادامه بده فكر كنم خواب قشنگي ميديدي نه؟
-ديونه ايها اينجوري ادمو بيدار ميكنن
بعد از كمي مكث متوجه موقعيتم شدم يه اخم كردم و گفتم:
-تو اينجا چي كار مي كني چرا اينجا خوابيدي؟
-همينجوري دلم خواست
تو دلم گفتم دلت بيجا ميكنه
-حالام برو بيرون ميخوام لباس عوض كنم
همينجور كه به طرف در ميرفت برگشت به طرف من و گفت:
-راستي پات چهطوره؟بهتره درد نميكنه؟
-نه الان بهتره فقط يكمي درد ميكنه
-باشه اگه مشكلي داشتي صدام كن زودم بيا پايين تا صبحانه بخوريم
پشتشو كه به من كرد زبونمو براش در اوردم كه همون لحظه هم برگشت و ميخواست چيزي بگه كه منو تو اين وضعيت ديد اول
با تعجب زل زد به من و بعد از چند ثانيه صداي خندش به هوا رفت خودمم خندم گرفت
-اخه اين چه كاريه دختر؟
بعد از اين حرف بيرون رفت ولي از همون بيرونم صداي خندش مي يومد

******** *
امروز پسر عموي فؤاد اومده بود و ما رو براي مهموني اخر هفته دعوت كرده بود زياد راضي نبودم كه بريم بعد از اون مهموني اين
دومين دفعه بود كه پسرعموي فؤاد و ميديدم اصلا ازش خوشم نمي يومد به نظرم زيادي هيز بود فؤاد خياط اورده بود تا واسه من
لباس بدوزه خياطه هم به من نگفت چه مدلي ميخواد بدوزه گفت كه طرح از فؤاده چه جالب يعني اونم تو اين چيزا وارده
همون روز مهموني خياط لباس را اورد واي خيلي خوشگله
پارچش ساتن زرشكي بود مدلش هم از پشت بلند بود و از جلو به صورت هلالي باز بود فقط يكم پشتش زيادي باز بود كه اگه يه
شال روم بزارم حله
ارايشگره هم اومد سريع كارمو انجام دادو رفت گفته بودم كه منو ساده درست كنه ولي بازم حس ميكنم يكم زياديش كرده
همون لحظه جميله اومد تو اتاق
-خانوم اقا ميگن زود تشريف بيارين دير شده
-باشه بريم
برگشتم به طرفش لبخندي زد و گفت:
-خانوم خيلي خشگل شدين
منم يه لبخندي زدم و چيزي نگفتم يكم اين پا اون پا كرد فهميدم مي خواد چيزي بگه براي اينكه خيالش رو راحت كنم گفتم:
-بگو راحت باش
-خانم جسارته...
همون لحظه صداي فواد بلند شد
-جميله چي شد گفتي به خانم؟
-بله اقا الان مي يان
باهم از پله ها پايين رفتيم به فواد نگاه كردم خيلي خوشگل شده بوداز حالت رسمي در اومده بود يه تيشرت و شلوار به رنگ تيره پوشيده بود كه جذب بدنش شده بود واقعا خوش هيكل بود
فواد داشت با تلفن حرف مي زد اصلا حواسش به من نبود تا روشو به طرف من برگردوند يكه خورد
-ببين من بعدا زنگ ميزنم باهات خداحفظ
گوشي رو گذاشت سرجاش اومد به طرف من دستمو گرفت و خيلي اروم اونو بوسيد
-خيلي خوشگل شدي
سرشو اورد جلو فهميدم منظورش چيه يك قدم رفتم عقب با تعجب به من نگاه كرد
-بريم دير شد
-بريم ميگم فايزه اين لباست يكم باز نيست؟
-نه من اينو دوست دارم
چيزي نگفت ولي از صورتش معلوم بود راضي نيست
توي ماشين هر دو ساكت بوديم فهميدم يكم دلخوره ولي چيزي نگفتم
جلوي ساختمان بزرگي نگه داشت واي چقدر بزرگه اينجا همون لحظه كه ما از ماشين پياده شديم يه ماشين ديگه اي هم وايستاد
باورم نميشه دختر اقاي سعيدي به همراه خانوادش بود از همين اولش اونو ديدم واي به حال بعدا بعد از سلام كردن با هم وارد
ساختمون شديم
حياط بزرگي داشت پسر عموي فواد توي حياط داشت سيگار مي كشيد تا ما رو ديد سيگار رو انداخت زمين و با كفشش خاموش
كرد و به طرف ما اومد با همه سلام كرد و ما رو به طرف ساختمون راهنمايي كرد
چشمش همش روي من بود پسره هيز بزنم چشماشو ناكار كنم فواد كه متوجه شده بود نزديك اومد و زير لب گفت:
-گفتم بهت كه اين لباسو نپوش
با تعجب نگاش كردم اروم بهش گفتم:
-چه ربطي داره؟
يه چشم غره اي بهم كرد و رفت طرف اقاي سعيدي وارد سالن شديم

واي اين همه جمعيت از كجا اومد
نگام به فواد افتاد داشت با مرضيه حرف ميزد و همينجور ميخنديد ميخواستم همونجا خفش كنم پسره پرو خودم رفتم يه جاي
خلوت و روي مبل نشستم
حوصلم سر رفته دارم جمعيت و نگاه ميكنم از بيكاري يه چشمم خورد به رقص يه پسره معلوم بود كه اصلا رقص بلد نيست داشتم
ميمردم از خنده ولي جلوي خودم و گرفتم توي همون لحظه چشمم خورد به يه مرده چهرش خيلي اشنا بود ولي اصلا يادم نمي ياد
كجا ديدمش بي خيال شونه هامو انداختم بالا شايد خيالاتي شدم كه ميشناسمش دوست داشتم برم وسط برقصم به فواد نگاه كردم
اصلا حواسش به من نبود از اين فرست استفاده كردمو رفتم وسط
داشتم همينجور ميرقصيدم كه پسر عمو فواد هم اومد همراهم رقصيد از ترس به فواد نگاه كردم داشت با عصبانيت نگاهم ميكرد
از خير رقص گذشتم و رفتم سرجام نشستم همون لحظه فواد اومد بغلم روي مبل نشست و مچ دستم رو محكم گرفت و گفت:
-داشتي چه غلطي مي كردي؟
صداي دادم به هوا رفت
-آآآيي دستم دستم درد گرفت ديونه ولم كن باشه باشه تو دستمو ول كن بهت ميگم
دستمو ول كرد
-خب ميشنوم بگو
-هيچي من حوصلم سر رفته بود رفتم يكم برقصم بعد نميدونم از كجا پيداش شد اومد باهام رقصيد همين
با جديت به چشمام زل زد و گفت:
-فكر نكن كه اونجا نشستم حواسم بهت نيست بلكه خوب حواسم بهت هست خوب حواستو جمع كن بزار بعدا بريم خونه حسابتو
ميرسم
بعد از اين حرف بلند شد و رفت پيش بقيه
چه پرو خودش هر چي دلش خواست انجام نوبت ما كه ميشه واسه ما ادا در مي ياره پسره پرو اين مرضيه كه مثل كنه به فواد
چسبيده ول كنش هم نيست اين رقصم زهرم شد كاش كه اصلا به اين مهموني نمي يومدم

مرضيه دست فواد و ميكشيد نميدونم چرا ولي فكر كنم براي رقص بود فوادم بلند شد و باهم به وسط رفتند از شدت بغض داشتم
ميتركيدم پسره ايكبري به خودش نگاه نميكنه اومده منو مواخذه ميكنه برم همونجا لتوپارش كنم كه حالم جا بياد ولي حيف كه
زورم بهش نميرسه فواد داشت به من نگاه ميكرد فكر كنم داشت به عمد حرصم ميداد به زور جلوي اشكامو گرفتم نميخواستم
ضعف نشون بدم با صداي كسي چشمامو ازشون گرفتم
-خانوم بفرماييد
نگاه به سيني در دستش كردم اين ديگه چيه فكر كنم بايد شراب باشه اخه مرضيه هم داشت از اين ميخورد
يه ليوان رو برداشتم و بو كردم اه بوي بدي داشت مي خواستم اونو دوباره سر جاش بزارم كه نگام به فواد افتاد دوباره اونو
برداشتم و با يك دستم بينيمو گرفتم و يك نفس سر كشيدم اه اين ديگه چيه داشت حالمو بهم ميزد فواد اومد به طرفم فكر كنم
منو ديد
-اين چه كاريه؟
-به تو چه دوست دارم تو برو به مرضيه جونت برس
لحنم شل شده بود
صبح با سر درد شديدي از خواب بلند شدم سرجام نشستمو دستمو روي سرم گذاشتم
-اخ سرم
گردنمم درد ميكرد
گيج و منگ اطرافمو نگاه ميكنم از شدت سردرد با دست محكم سرمو ميگيرم داره حالم بد ميشه سريع بلند ميشم و ميرم طرف
دستشوي صورتمو ميشورم متوجه گردنم ميشم چرا كبود شده؟
بايد برم به جميله بگم برام يه قرص بياره از دستشويي ميام بيرون نگام به لباس پايين تخت ميفته تازه جشن ديشب يادم مي ياد
ولي من كي اومدم رو تختم كه خبر ندارم سعي ميكنم همه چيزو به ياد بيادرم ولي هر چه بيشتر فكر ميكنم سرم بيشتر درد ميكنه
يكم تمركز ميكنم و چشمامو ميببندم داره كم كم همه چيز يادم مي ياد مهموني ديشب داره جلوي چشمام رژه ميره.....

-اي دستمو ول كن
-حقته همينجا دستتو بشكنم اين چه كاري بود كه تو كردي ابرومو بردي جلوي همكارام
نزديك ماشينش شديم
-برو تو
خودش هم سوارش شد و راه افتاد
سرمو چرخوندم طرفش
-چه صورت قشنگي داري تو
با تعجب به طرفم برگشت خم شدم طرفش و يه بوس از لپش گرفتم و خنديدم خودشم خندش گرفته بود ولي همچنان سعي در
مخفي كردنش داشت
-خوبه يادم باشه هر موقع خواستي مهربون بشي يه ليوان از اون شربتا بهت بدم
بدنم سست شده بود كم كم
رسيديم به خونه فواد چند بوق پي در پي زد تا درو باز كنند ماشين رو با سرعت داخل برد به سرعت پياده شد و در طرف منو باز
كرد با سستي پياده شدم همينجور پيچ پيچ ميخوردم به فواد تكيه دادم و دستمو دور گردنش كردم فواد بعد از چند گام وايستاد
-نه اينجوري نميتوني بياي اينجوري همه رو بيدار ميكني بايد بغلت كنم
يه دستش زير سرم و يه دست ديگش زير پاهام كرد دستامو دور گردنش كردم و صورتمو به صورتش چسبوندم هرم نفساي
گرمش به گوشام ميخورد و داغ ترم ميكرد در اتاقمو با پاش باز كرد
منو روي تخت خوابوند و با دستاي ازادش كفشامو در اورد دستم هنوز دور گردنش بود ميخواست بره ولي من محكم گردنشو
گرفتم كه نره با چشماي خمار نگاهش كردم لبامو مثل بچه ها غنچه كردم با صدايي كه خشدار شده بود گفت:
-اينجوري نگام نكن كه كار دستت ميدم ها كوچولو
خواست دوباره بره كه اينبار محكم تر گرفتمش جوري كه يه لحظه تعادلشو از دست داد و افتاد روم نگام به لباش افتاد لباي
وسوسه انگيزي داشت يه بوسه ريز از لبش كردم رفتارام دست خودم نبود سريع خودشو كشيد عقب ولي من پاهامو گذاشتم روي پاهاش و دستم كه شل شده بود دوباره محكم گرفتم دور گردنش و اينبار لباشو طولاني تر بوسيدم ديگه خودش هم تسليم شده
بود و محكمتر منو ميبوسيد جوري كه لبام به سوزش افتاده بود از لبام اومد پايين و زير گلومو ميبوسيد يه لحظه از جاش بلند شد
ميخواستم بگيرمش ولي زور اينكه دستمو بلند كنم هم نداشتم تيشرتشو با يك حركت سريع در اورد و انداخت پايين تخت و
افتاد روم از لبام اومد پايين تا روي گردنم همينجور كه گردنم رو ميبوسيد دستشو پشتم كرد و زيپ لباسم رو باز كرد و لباسمو تا
كمرم اورد پايين تن گرمش بدنمو ميسوزوند چشمام خمار خمار شده بود يك لحظه چشمش افتاد به چشمام و از روم بلند شد كه
همون لحظه چشمام گرم شد و ديگر هيچي نفهميدم چون به خواب رفتم
حالا كه همه اتفاقا يادم ميفته از شرم گونه هام قرمز ميشه تقصير خودم بود اگه من تحريكش نميكردم اون اتفاقا نميفتاد حالا چه
جوري باهاش روبرو بشم واي خوب شد اتفاقي نيفتاد ولي از كجا مطمانم من كه هيچي يادم نمي ياد حالا چه جوري ازش بپرسم
واي من كه روم نميشه نگاهش كنم
با صداي در اتاق به خودم مي يام جميله است
-سلام خانم اقا ميگه بياين صبحانه بخورين منتظرن
-باشه تو برو
واي من حالا چي كار كنم از بس كه فكر كرده بودم سر دردم يادم رفته بود.....
رفتم حموم و به تصوير خودم توي آينه زل زدم.دستم محكم روي لبام ميكشيدم و با دست ديگه م سعي داشتم بدنمو تميز كنم.
دستام ميلرزيد،صابونو برداشتم و محكم كشيدم رو لبام؛از طعم تلخش صورتمو جمع كردم و سريع صورتمو بردم زير دوش.
كم كم صداي هق هقم تو حموم پيچيد،باورم نميشد همچين كارايي رو كردم!وقتي به خودم اومدم همه جاي بدنم قرمز بود:چشام
به خاطر گريه و بدنم چون انقدر دست كشيدم تا تميز بشه كه قرمز شد!
از حموم اومدم بيرون و با قدمايي سست به سمت تختم رفتم.از سرما داشتم ميلرزيدم،با چشمام دنبال حوله گشتم كه يادم افتاد
حوله م تو حمومه.حال نداشتم تا اونجا برم،به خاطر همين همونجوري روي تخت دراز كشيدم.
يهو در باز شدو هاجر اومد تو:
_خانوم ببخشيد ناها -اي واي خانوم معذرت ميخوام...قسم ميخوره چيزي نديدم،خانوم من هيچي نديدم....خانوم ببخشيد واقعا.

اگه حسشو داشتم حتما ميخنديدم،دستشو گرفته بود جلوي چشماش و اين چيزا رو ميگفت و حتي بيرونم نميرفت!با صدايي
خشدار گفتم:
_هاجر...بس كن،تو كه كاري نكردي.حالائم دستتو از رو چشمات بردار و برو واسم لباسامو بيار!
وقتي داشت از جلوم رد ميشد به طرف ديگه اي خيره شد و راهشو ادامه داد.
نميدونم چرا انقد بيخيال شده بودم.يه حس عجيبي داشتم،انگار حالا كه با فواد بودم،ديگه ديده شدنم توسط بقيه اهميتي
نداشت.اما ميدونستم كه اهميت داره...من با شخصي بودم كه حتي فاميليشم نميدونم!فقط بهم گفته شده كه اون نامزدمه!
حتي نميدونم چي كاره س!!يا اصلا من خونه اون چي كار ميكنم،پدرم مادرم كجان،چرا هيچ عكسي از گذشته م ندارم؟!
يهو زدم زير گريه.يه حسي بهم دست داد...انگار قبلا تو اغوش گرم مادر بودم.ميتونستم اينو توي خاطراتم حس كنم،اما تصوير
مادرمو يادم نميومد.دوباره بلند بلند گريه كردم.
هاجر با دستپاچگي چشماشو بست و اومد جلومو گفت:
_خانوم چي شد يهو؟!؟!خانوم تو رو خدا گريه نكنين.
با دست صورتمو پاك كردم و گفتم:
_ببخشيد...ياد مادرم افتادم،يعني ميخواستم يادش بيفتم...ولي چيزي ازش به خاطر ندارم.
دوباره زدم زير گريه.يه كم كه آروم شدم،ديدم بازم داره صداي گريه مياد:هاجرم داشت پا به پاي من گريه ميكرد.
با لبخند گفتم:
_تو ديگه چرا گريه ميكني!؟
_خانوم منم مامانمو از دست دادم!ديگه نميتونم صداشو بشنوم!
_واي من واقعا متأسفم...چرا؟
_مادرم ايراني بود پدرم عراقي...خب پدرم يه نظامي بود،جنگ كه شروع شد ما رو اينور مرز ول كرد و رفت.
_اوه خداي من...شما چي كار كردين؟!
_من با يه عراقي -ايراني ازدوج كرده بودم،اونم رفت جنگ.سه ماه بعد شنيدم كه شهيد شده!

هاجر شديدتر گريه كرد.گفتم:
_واسه ايران ميجنگيد يا عراق؟!
_براي عراق.مامانمم يه سال بعدش از مريضي و بي پولي مرد!
_من واقعا متأسفم.
هاجر ساكت شد و به من كه نگاه كرد با جيغ گفت:
_خاك تو سرم لباساتونو ندادم.
سريع لباسمو بهم داد و منم پوشيدمشون.پرسيدم:
_فواد رفته يا هس؟
_آقا اتاقشونن گفتن كسي مزاحم نشه.
_باشه تو برو،ممنون.
چند دقيقه بعد از اينكه هاجر رفت،منم رفتم به اتاق كار فواد.خواستم در بزنم كه شنيدن صداش ميخكوبم كرد:
_اهميتي نميدم...بكششون... 16 ساله س كه 16 ساله ي...نه..باشه...شب ميام...آره.چند بار ميپرسي،هر 15 نفرشونو بكش...اصلا
بذار خودم ميام كارشونو ميسازم...فعلا خدافظ
دم در خوشكم زده بود اون در مورد چي داره حرف ميزنه نميدونم اين چه حسي بود كه احساس مسئوليت در مورد اون 15 تا
ميكردم
باصداي در به خودم مي يام اول متوجهم نميشه سرشو كه بالا مي ياره منو مي بينه به وضوح مشخص بود كه جا ميخوره ولي با
خونسردي ميپرسه
-از كي اينجايي؟
-داشتي در مورد چي صحبت ميكردي؟
باعصبانيت بازومو ميگيره
-داشتي فالگوشي ميكردي؟

سعي ميكنم بازومو از دستش در بيارم ولي اون خيلي قويتر از منه
-اييييييييي دستمو ول كن تازشم من فالگوش واي نستاده بودم
-پس داشتي چه غلطي ميكردي؟
-داشتم رد ميشدم همينجوري شنيدم
با يك پوزخند ميگم
-نگفته بودي شغل شريفتون ادم كشيه
با تعجب فرياد ميزنه
-چيييييييييي يه باره ديگه بگو
-همون كه شنيدي
كلافه دستشو لاي موهاش ميكنه
-ولي اين شغلمه
با يه پوزخند گوشه لب ميگم:
-اره اونم چه شغلي ادم كوشي
-كي گفته شغل پليس ادم كشيه؟
نتونستم تعجبمو پنهان كنم
-چيييييييييييي پليس
-اره پس چي فكر كردي؟
نميخواستم جلوش كم بيارم به خاطر همين گفتم:
-چه فرقي مي كنه بهرحال تو داري ادم مي كشي
مونده بود چي جوابمو بده اين از رفتار كلافش مشخص بود نگاهش روي صورتم ثابت مونده بود براي يك لحظه احساس كردم
چشماش خندون شد

-راستي به خاطر ديشب ممنونم عزيزم حسابي خوش گذشت
گونه هام از شرم اتيش گرفت اصلا يادم نبود براي چي اومده بودم
-خيلي پروروي ديدي كه من مست بودم
نتونست خندشو كنترل كنه با صداي بلند خنديد
-تقصير خودته من كه بهت گفتم مشروب نخور خودت بلند شدي خوردي
بعد با شيطنت ادامه داد:
-وقتي مستي باحال تري چه طوره هرشب مست بشي؟
با حرص نگاش كردم خوب ذهنمو منحرف كرده بود در مورد ديشب زياد مطما نيستم اتفاقي بينمون افتاده يا نه روم نميشد ازش
بپرسم اگه هم بپرسم بيشتر دستم ميندازه
با صداي فواد به خودم مي يام
-خوب من تا شب نمي يام يه جايي كار دارم فعلا خداحافظ
همراهش تا دم در سالن همراهي كردم نمي دونم چرا ولي در مورد او 15 تا احساس مسوليت مي كردم به خاطر همين قبل از اينكه
بره صداش كردم
-فواد
با تعجب به طرفم برگشت
-بله كاري داشتي؟
نميدونستم چه جوري بهش بگم اين دست اون دست مي كردم
-راحت باش بگو
با كمي من من گفتم:
-در مورد.... درمورد.... اون زندانيا نميشه.... نميشه يههه كاري كرد يعني مثلا نكشيشون
با جديت گفت:

-تو به اين كارا كاري نداشته باش
واقعا ناراحت شدم ميخواستم برم تو اتاقم كه نرسيده به پله صدام زد
-بله
-اين دفعه رو به خاطر تو ميبخشم
برق خوشحالي رو تو چشمام ديد به خاطر همين ادامه داد
-زياد خوشحال نباش دفعه بعد ديگه به حرفت گوش نمي كنم
حالا تا دفعه بعد

*******

از اتفاقي كه اونشب مهموني افتاده بود سعي ميكردم زياد جلو فواد افتابي نشم يه جورايي خجالت ميكشيدم تازگي يا خواباي
عجيبي مي ديدم همش خواب مي ديدم كه يه نفر داره منو ميزنه ولي صورتش مشخص نيست از اين خواب به هيچ كس نگفته
بودم
تازه از حموم در اومده بودم و داشتم لباس ميپوشيدم كه هاجر اومد توي اتاقم از اون روز كه سر گذشتشو واسم گفته يه جورايي
باهاش راحتر بودم
-خانم اقا كارتون دارن
-باشه الان مي يام
روبروي فواد نشستم يكم معذب بودم
-خوب چي كارم داشتي؟
با كمي مكث گفت:
-پسر عموم راشد رفته به خانوادم اطلاع داده كه من نامزد كردم
با تعجب گفتم:

-خوب
-اونا هم دارن مي يان اينجا
-چه موقع؟
-يه هفته ديگه.....
-حالا چي كار كنيم؟
يكي از شونه هاشو بالا انداخت و گفت:
-من چه مي دونم منم تازه بهم خبر دادن حالا تا شب خبرت مي كنم من برم يكم كار دارم ميخواستم اين خبرو بهت بدم
از روي صندلي بلند شد
-خب فعلا خداحافظ
با صداي ارومي خداحافظي كردم نميدونم چرا دلشوره بدي به جونم افتاده بود حس مي كردم ميخواد يه اتفاق بدي بيفته ولي چه
اتفاقي خدا عالمه
با صداي هاجر به خودم اومدم
-خانم اتفاقي افتاده؟
با تعجب مي گم:
-نه چرا ؟
-اخه ديدم رنگتون بدجوري پريده
-نه چيزي نيست تو برو به كارت برس
-باشه خانم
قبل از اينكه هاجر از سالن خارج بشه صداش زدم
-بله خانم
-ميگم تو چيزي در مورد خانواده فواد ميدوني؟

با رنگي پريده جواب ميده
-براي چي ميخواي خانم
-همينجوري خودم ميخوام بدونم
-راستش خانم من خودم كه چيزي نميدونم از بقيه شنيدم كه ميگفتند خود اقا فواد خيلي مهربونه ولي خانوادش يكم تعصبين
بخصوص مادرش
-خيلي ممنون ميتوني بري

تا شب كه همينجور كلافه بودم و همش در مورد خانوادش فكر ميكردم تا جايي كه اصلا متوجه فواد نشدم كه كي روبروم نشسته
با صداي داد فواد به خودم
-فايزه
-چيه چرا داد ميزني؟اصلا تو كي اومدي كه من متوجه نشدم
-من خيلي وقته نشستم تو متوجه نشدي تو چه فكري هستي حالا؟
-هيچي حالا چي كار كردي؟
-هيچي از اونجايي كه خانوادم سخت گيرن 2راه بيشتز نداريم حالا هر كدوم كه خودت ميپسندي فردا بهم خبر بده
بعد از كمي مكث ادامه ميده
-يا اعلام كنيم كه ما عقد كرديم يا اينكه يه خونه جدا بگيريم تا وقتي كه اونا اينجان تو بري اونجا زندگي كني كه به نظر من همون
اوليش بهتره تازه درد سرشم كمتره حالا تصميم با خودته فردا بهم خبر بده
-حالا اينا رو ولش كن فعلا بگو شام چي داريم؟
-من چه ميدونم برو تو اشپزخونه نگاه كن مگه من نوكرتم
-اوه اوه چه بداخلاق حالا خوبه ما زن گرفتيم كه بهتر به شكم برسه كه بدتر نميرسه

-دستت درد نكنه حالا زن ميخواي كه به شكمت برسي نه حالا خوبه كه عروسي نكرديم
بعد با حالت قهر رفتم به طرف اتاقم
-چقدر كه تو زود قهر ميكني بابا ما شوخي كرديم...
در اتاقم و محكم بستم و ديگر ادامه حرفشو نشنيدم
اين پيشنهاد فواد بدجوري فكرمو مشغول كرده بود نميدونستم چي كار كنم از بس كه فكر كردم سرم درد گرفته بود حالا تا فردا
كلي مونده برم يه قرص بخورم كه سرم تركيد يه نگاهي به لباس خوابم انداختم شونه هامو انداختم بالا الان كه كسي نيست همه
خوابند كسي متوجه نميشه در اتاقمو اهسته باز كردم كه كسي بيدار نشه پاورچين پاورچين از پله ها پايين اومدم يه نگاهي به
اطراف انداختم كسي نبود رفتم به طرف اشپزخونه در يخچالو باز كردم و يه قرص سردرد برداشتم بدون ليوان اب خوردم اخه
حوصلم نمي يومد برم ليوان بيارم
-كسي با سر پارچ ديدي اب بخوره؟
اب توي گلوم پريد و به سرفه افتادم مثل اجل معلق پيداش شد يكم كه ارومتر شدم پرسيدم:
-تو اينجا چي كار ميكني؟ترسوندي منو
-هيچي گشنم بود اومدم يه چيزي بخورم
-ميخواي واست گرم كنم؟
يه نيشخندي زد و گفت:
-اگه به حساب نوكري نباشه چرا كه نه
اوه اتفاق عصري رو اصلا يادم نمونده بود ميخواستم به حالت قهر برم توي اتاقم كه زود متوجه شد و اومد روبروم وايستاد و
بازوهامو گرفت رومو اونور كردم
-نه فايزه صبر كن چه زودم قهر ميكنه بابا ما يه شوخي كرديم
-نخيرم من اصلا قهر نيستم

رومو به طرفش برگردوندم حالت صورتش تغيير كرده بود و داشت با جديت به من نگاه ميكرد تازه متوجه موقعيتمون شدم
لباسم اصلا مناسب نبود بازوهامو با يك حركت سريع از دستش در اوردم و به عقب رفتم ولي اون سريع شونه هامو با دوتا دستاش
گرفت و منو توي بغلش گرفت با يكي از دستاش كمرمو گرفت سعي كردم از توي بغلش بيام بيرون كه نگذاشت و منو محكم تر
بغل كردو كنار گوشم گفت:
-اروم باش كاريت ندارم كه
هرم نفساي داغش كه كنار گوشم ميخورد حالمو دگرگون كرد يه بوسه لاي موهام كرد و صورتشو لاي موهام گذاشت دستاشو دو
طرف صورتم گذاشت و سرمو بالا اورد نگاه به چشماش كردم اشك توي چشماش جمع شده بود داشت به چشمام نگاه ميكرد
-فايزه ميترسم
زمزمه وار گفتم:
-از چي؟
-از اينكه يه روز از من متنفر بشي
تعجب كردم چرا بايد ازش متنفر باشم خودش گفته بود كه ما قبلا همديگه رو دوست داشتيم زمزمه وار گفت:
-كاش هيچوقت حافظت بر نگرده
يهو از من جدا شد و به طرف اتاقش رفت شوكه شدم اين چرا اينجوري كرد سريع رفتم به طرف اتاقم
با اتفاقاي كه امشب افتاد اين تصميمي كه گرفتم بهترين راه حل بود فردا به فواد خبر ميدم الان بخوابم كه حسابي سرم درد گرفته
صبح با صداي در اتاقم بيدار شدم هاجر بود
-خانم اقا ميگن بياين صبحانه بخورين
با صداي خوابالودي گفتم:
-باشه تو برو من الان مي يام
بعد از اينكه هاجر رفت ميخواستم بلند شم كه گفتم بزار پنج دقيقه ديگه بيدار ميشم و دوباره خوابيدم احساس كردم كسي داره
موهامو نوازش ميكنه خوشم اومده بود خودمو بيشتر جمع كردم هنوز يه دقيقه نگذشته بود كه سيخ سر جام نشستم نگاه كردم فواد بود كه روي تختم نشسته بوده و موهامو نوازش ميكرده
-ترسوندي منو
-ديدم خيلي ناز خوابيده بودي نميخواستم بيدارت كنم
-صبر كن الان ميرم صورتمو ميشورم كه بريم صبحانه بخوريم
با هم وارد اشپزخونه شديم فواد يه صندلي برام عقب كشيد و خودش صندلي بغليم نشست
همونجور كه صبحانه ميخورديم رو به فواد گفتم:
-من فكرامو كردم
دست از صبحونه خوردن برداشت و منتظر منو نگاه كرد
-من تصميم گرفتم كه عقد كنيم بهتره
با خوشحالي دستمو گرفت و يه بوسه روي ان زد
-خوشحالم كه اينو گفتي....
-راستي واسه شناسنامت كه گم شده بود المثني گرفتيم فردا امادست يدونه عكس ميخوان كه فردا با هم ميريم عكس ميگريم
با تعجب گفتم:
-مگه شناسنامم گم شده بود؟
-اره قبل از اينكه حافظتو از دست بدي
-باشه بعدش پس عقد چي؟چه موقع عقد ميكنيم؟
-يه روز قبل از اينكه خانوادم بيان چه طوره؟
با بي قيدي شانه هامو بالا انداختم و گفتم:
-واسه من فرقي نداره هر موقع باشه من امادم
-باشه پس همون پنجشنبه خوبه
بعد از كمي مكث ادامه داد:

-قراره بعد از اينكه خانوادم اومدن جشن عقد بگيريم
-مگه ما جشن نگرفتيم دوباره ديگه واسه چي؟
-اخه خانوادم اسرار دارن ميگن اون موقع ما نبوديم
-باشه من مشكلي ندارم
-مرسي عزيزم

-واسه چي ميخواي بري ايران؟
-خب معلومه ميخوام خانوادمو ببينم و تو رو به خانوادم معرفي كنم
دوباره با لحن طلبكارانه اي گفتم:
-وقتي تو ميخواي بري پيش خانوادت مگه من چيزي گفتم؟!
با كلافه گي چنگي تو موهاش زد و تكيه به صندلي داد
-نه امكانش نداره
تقريبا با داد گفتم:
-اخه واسه چي؟!
-عزيزم چرا درك نميكني تازه چند روزي ميشه كه چنگ تموم شده
شونه هامو انداختم بالا
-خب تو داري ميگي كه تموم شده پس ديگه مشكل چيه؟
-خب مشكل همينجاست ديگه به اسمي تموم شده ولي هنوز واسه همه عادي نشده و همديگرو به ديده دشمن نگاه ميكنند
با لج گفتم:
-ولي من ميخوام خانوادمو ببينم چه با تو كه چه بهتر چي بي تو
بعدم به حالت قهر از روي پاش بلند شدم كه برم ولي اون دوباره دستمو كشيد و منو نشوند روي پاش
-چه زودم قهر ميكنه منكه چيزي نگفتم چي ميشه يه چند مدت صبر كني تا يكم اوضاع بهتر بشه
-خب معلومه كه تو منو درك نكني چون تو خانوادت نزديكته ميتوني هر موقع كه خواستي اونا رو ببيني ولي من چي؟!چه جوري
اونا رو ببينم؟دلم واسشون تنگ شده چرا دركم نميكني فواد
ديگه واقعا دلم پر شده بود بغضم گرفته بود فواد سرمو روي سينش گذاشت دستمو دورش گرفتم و اشكام جاري شد
ياد مامان و بابام افتادم چقدر دلم واسشون پر كشيده بود
فواد همونجور كه موهامو نوازش ميكرد گفت:
-ميدونم كه كارم درست نيست ولي اينو بدون كه واسه ي تو هر كاري مي كنم حتي جونمو هم ميدم تا تو خوشحال باشي
بعد مكثي گفت:
-باشه ميبرمت
با خوشحالي سرمو از روي سينش برداشتم و به چشماش نگاه كردم
نه چشماش دروغ نميگفت پس واقعا فواد مي خواست منو ببره
با خوشحالي گونشو بوسيدم
-ممنونم فواد واقعا ممنونم
صورتمو جلو اوردم و گونشو محكم بوسيدم
-حالا كي بريم
-بعد از اينكه از پيش بابا و مامانم اومديم حالا هم بريم بخوابيم كه من حسابي خستمه فردا در باره اين موضوع حسابي بحث
ميكنيم
منو با دوتا دستاش بلند كرد و برد به طرف تخت
***** *
امروز قراره بريم پيش خانواده فواد بعد از اون راه مستقيم بريم ايران خيلي هيجان دارم نميدونم خانوادم منو قبول ميكنند يا نه؟
همه وسايل رو اماده داخل ماشين گذاشتيم و اماده حركتيم از زير قرآني كه هاجر اورده بود رد شديم
-ميگم فواد چرا خانوادت جاي ديگه زندگي مي كنند و تو جاي ديگه
-چون من به خاطر كارم مجبور شدم اينجا بيام خانوادمم كه نميتونستند زندگيشون ول كنند
نگاهي به من كرد و گفت:
-ميگم تو گرسنت نيست؟من كه دارم هلاك ميشم از گرسنه گي
-چرا منم گشنمه چقدر ديگه مونده تا برسيم؟
-خيلي نمونده نيم ساعت ديگه تقريبا...
بعد از نيم ساعت به خونه مامان و باباي فواد رسيديم بعد از بوقي كه فواد زد در خاكستري رنگ توسط يه پيرمردي باز شد فواد
ماشينو داخل برد تقريبا جلوي ساختمان پاركش كرد با خستگي زياد از ماشين پياده شديم
نگاهي به دور ور كردم تقريبا همه جاي حياط نخل كاشته بودن همه هم بزرگ بودن و خرما داشتن
فواد دستمو كشيد به طرف ساختمان رفتيم مامان و باباش وايساده بودن دم در مامانش نزديكمون اومد با خوشحالي فواد رو در
اغوش گرفت بعد از فواد محكم من در اغوش گرفت رفتارش با دفعه قبل خيلي فرق كرده بود خيلي مهربون تر و صميمي تر از
قبل باهام برخورد ميكرد پدرش كه همونجور مثل قبل بود با هم وارد سالن شديم هالشون خيلي بزرگ بود ميشد توش زمين
فوتبال بازي كرد خونشون برعكس خونه فواد يك طبقه بود و تقريبا به سبك قديمي بود خدمتكارشون چمدونامون رو تو يه اتاق
گذاشت
كنجكاو بودم كه بقيه زناي باباي فوادو ببينم قبلا فواد بهم گفته بود كه هر كدوم از زناش يه خونه ي جدا گونه داشتند ولي بيشتر
اوقات پيش مامان فواد بود چون اونو بيشتر از اونا دوست داشت
باهم توي هال رو مبل نشستيم من و فواد كنار هم نشستيم خدمتكارشون با يه سيني شربت وارد شد و به همه تعارف كرد
فواد دم گوشم گفت:
-اگه خسته اي تا بريم تو اتاق؟
-نه فعلا گشنمه خواب به چشمم نمي ياد
-باشه الان به مامانم ميگم
بعد رو به مامانش گفت:
-غذا هست تا ما بخوريم؟
-اره اماده كرديم واسه شما الان ميگم امادش كنند
-مرسي مامان
*****
بعد از كمي استراحت رفتيم تو شهرشون يكم دور زديم ولي از بس كه هوا گرم بود زود برگشتيم خونه
داداش فواد اومده بود خيلي خوشحال بود از ديدن فواد نسبت به قبلا كه منو ديده بود صميمي تر بود با من
تو اين چند روزي كه اونجا بوديم خيلي خوش گذشت مامان و باباي فواد ميخواستن جشن بگيرن بابت اومدنمون ولي من و فواد
گفتيم كه نميخواد اينجوري راحت تريم
*** *
تو اين مدت همش به رفتن به ايران فكر ميكرد خيلي دلم تنگ خانوادم بود بخصوص از موقعي كه فواد گفته بود ميريم ايران

-به چي فكر ميكني؟
به خودم مي يام
-هيچي ...
بعد از كمي مكث:
- فواد به نظرت خانوادم قبولم ميكنند بعد از فراري كه كردم
با تعجب ميگه:
-چرا نكنند هيچ خانواده اي نيست كه فرزندان شونو نبخشند تازه ما بايد از اين بترسيم كه شايد من رو قبول نكنند
با ناراحتي نگاش ميكنم حق رو بهش ميدم كه نگران اين موضوع باشه ولي...
دستمو روي دستش كه رو دندست ميزازرم
-مطمئن باش اگه اونا تو رو قبول نكنند بايد قيد منو هم بزنند
دستمو ميگيره و فشار خفيفي بهش ميده ساكت به بيرون نگاه ميكنم
توي راه ايرانيم هر چي نزديكتر ميشيم بيشتر هواي ايرانو ميكنم
نزديك مرز بين ايران و عراق هستيم...
_اه لعنتي
صداي فواد بود كه با عصبانيت گفت تعجب كردم
_چيشده؟
_پليس راه گزاشتن نميشه با ماشين رفت؟
_پس چيكار كنيم؟
_هيچي پياده ميريم از راه نخلا يه دو ساعتي بايد بريم
به سرعت از ماشين پياده شديم و به طرف نخلا حركت كرديم
نزديك 1ساعت و نيمه كه تو راهيم چقدر راه هوا هم گرمه مردم از گرما هر چي هم راه ميريم به جايي نميرسيم با صداي خش
خشي هر دو از حركت باز ايستاديم با ترس به فواد نگاه كردم و محكم بازوشو كشيدم
دستشو رو بيني به علامت سكوت گزاشت منو همراه خودش كشوند پشت يه نخلي قايم شديم صداي چند نفر مي يومد كه فارسي
با هم ديگه صحبت ميكردن خوب كه دقت كردم در مورد جنگ حرف ميزدن
دلهره داشتم اگه مارو بگيرن ميزارن بريم پيش مامان و بابام
_تا سه ميشمورم وقتي سه شد با تمام قدرت با هام بدو فهميدي دستمو ول نكن
يك دو سه
با تموم شدن حرفش منو همراه خودش كشوند مثل اينكه متوجه ما شدن چون اونا هم پشت سر ما ميدويدن
چند باري نزديك بود زمين بخورم ولي تعادلمو حفظ كردم
پشت سرمو نگاه كردم تقريبا دور بودن از ما حواسم به جلو نبود همين كه رومو برگردوندم پام به سنگ خورد و محكم خوردم
زمين
_اخ...
فواد كنارم نشست با نگراني گفت:
_چيشد؟
_پام درد ميكنه
_نميتوني بلند شي الان ميرسن
_نه اصلا نميتونم پامو حركت بدم
همين كه خواست منو بلند كنه صداي ايست اونا بلند شد
هر دو دستامونو پشت سرمون گزاشتيم از ترس مثل بيد مي لرزيدم پشتمون به اونا بود هنوز چهرشونو نديدم صداي يكيشون
اومد كه بلند گفت:
_فرمانده بياين گيرشون انداختم
فواد خواست بلند شه كه اون يكي با پشت اسلحه محكم زد به كمر فواد
صداي اشناي به گوشم رسيد
_بلندشون كنين بيارينشون
با تعجب به پشت سرم نگاه كردم از تعجب خشكم زده بود
اينكه حامده...
حامد؟
خود به خود از دهنم در رفت حامد به سرعت سرشو به طرفم بر گردوند با تعجب به من كه چادر عربي پوشيده بودم نگاه كرد
انگار كه براش اشنا بودم ولي درس نميشناختم
اهسته انگار كه با خودشه گفت:
-اميد؟
اشك تو چشمام جمع شده بود يه لبخند گوشه لبم اومد
-ولي...
مي خواست يه حرفي بزنه كه با صداي فواد متوقف شد
-جنگ كه تموم شده ديگه چه لوزومي داره ما رو اينجا نگه دارين؟
انگار حامد تازه متوجه فواد شد چون به سرعت به طرف فواد اومد رو به روي فواد رو دو زانوش به حالت نشسته
يك لبخند به صورت تمسخر زد
-بههههه مي بينم كه شما هم گرفتار شدين درست نميگم(به حالت كشيده)فرماندهههههه
دوباره صورتشو به طرف من برگردوند
-از همون اول شك كردم كه چرا صورت و اندامت دخترونس ولي اصلا به ذهنم نرسي كه شايد دختر باشي الانم كه ميبينم همراه
فرمانده اي ولي چرا؟تو كه بدتر از همه ازش متنفر بودي؟
با صداي تقريبا بلندي گفت:
-پس چرا باهشي؟
فواد عصباني شد
-هر بلايي مي خواي سر من بياري بيار ولي با فايزه كاري نداشته باش بزار بره پيش مامان باباش
-جالبه براي چي برات مهمه تو كه اون موقع مي خواستي اميد يعني همون فايزه رو بكشي؟!!!!
بعد از چند لحظه سكوت حامد به صورت زمزمه گفت:
-نكنه...
حرفشو خورد و به صورت من نگاه كرد
سرمو پايين انداختم نمي خواستم به صورتش كه با كنجكاوي منو نگاه مي كرد نگاه كنم
با صداي حامد به خودم اومدم
-ببريدشون
اشكام رو صورتم ريخت به حامد نگاه كردم كه داشت ميرفت
-اروم باش همه چي درس ميشه جنگ كه تموم شده ديگه كاري نمي تونن بكنن
-پس كجا دارن ما رو مي برن هان؟
-نمي دونم ولي مطما باش هر كاري مي كنم تا تو بتوني بري پيش خانوادت حتي اگه از جونم بگذرم
نزديك دو روزه كه بازداشتيم حامدم بعد از اون روز ديگه پيداش نشده قراره امروز بازجويي كنن ما رو نگران فوادم از اون روز
كه جدا مون كردن خبر ندارم ازش
-بلند شو بايد بري اتاق بازجويي
منو وارد يه اتاق كوچكي كردن داخل اتاق يه ميز و دوتا صندلي بود حامد روي يكي از صندليا نشسته بود منو روبروي حامد
نشوندن ايندفعه صورتشو بهتر تونستم ببينم چقدر تغيير كرده موهاي كنار شقيقش سفيد شده نسبت به قبل پيرتر به نظر مي
رسيد با صداش به خودم اومدم
-خب تعريف كن چه جوري تونستي زن اين بشي؟
انگار كه داره حرص مي خوره چون با حرص حرفشو زد
-اون موقع كه زن شدم من حافظمو از دست داده بودم
با تمسخر گفت:
-تو گفتي و من باور كردم
-چي دارم كه دروغ بگم
با داد گفت:
-پس چرا وقتي حافظتو بدست اوردي موندي باهاش؟
گريم گرفته بود شك داشتم بگم يا نه
با شك نگاهم كرد
-نكنه كه ...
ادامه حرفشو خورد و مستقيم به چشمام نگاه كرد سرمو پايين گرفتم
-اره من خر عاشقشم
با داد ادامه دادم
-مي فهمي چي مي گم
سرمو روي ميز گذاشتم اشكام جاري شد دستم مشت شده بود
-نمي دونم چرا هر چي بلاست بايد سر من بياد من فقط مي خواستم خانوادمو ببينم همين مگه ما كار خلافي كرديم كه شما نمي
زارين بريم
-اگه نمي خواستين كاري كنين چرا قاچاقي مي خواستين بياين؟
-چون من مجبورش كردم مي خواستم زودتر خانوادم رو ببينم
يكمي تو فكر رفت با صداي مرددي گفت:
-من فقط ميتونم بزارم تو بري ولي فرمانده اصلا
تقريبا با داد گفتم:
-چيييييي؟مگه ميشه
-اره چون اون جز دشمنه نميتونم اجازه بدم
-اگه اون دشمنه به يه حساب منم دشمنم نه
-هميني كه گفتم با خودته مي خواي تصميم بگيري كه برگردي عراق يا بموني پيش خانوادت دوراه بيشتر نداري
بعد از اين حرف از جاش بلند شد
-تا فردا فرصت داري
قبل اينكه بيرون بره صداش زدم
-حامد
به طرفم برگشت با شك گفتم
-ميتونم فواد رو ببينم
صورتش سرد شد

-الان ميگم بيارنش
رفت بيرون مونده بودم چيكار كنم بين دو راه مونده بودم از يه طرف خانوادم از يه طرفم عشق زندگيم
با باز شدن در از فكر اومدم بيرون
چقدر لاغر شده بود چي به روزش اوردن روي صندلي روبروييم گذاشتنش سرش پايين بود صورتشو نميديدم صداش زدم
-فواد
بعد از كمي مكث سرشو بالا گرفت
واي خداي من چي به روزش اوردن اشك تو چشمام جمع شد همه صورتشو كبود كرده بودن اشك تو چشمام جمع شد
-فواد چي به روزت اوردن
دستم كه رو ميز بود تو دستاش گرفت و گفت:
-فايزه گريه نكن اين كه چيزي نيست من بايد بيشتر از اين تاوان پس بدم
-تاوان چي فواد تو كه مقصر اصلي نبودي؟
-مي دونم ولي بازم من يه كارايي كردم كه نبايد مي كردم
اشكامو از روي گونم پاك كرد و ادامه داد:
-يه چيزي ميگم تو نبايد نه توش بياري قول ميدي؟
-تا نگي نه من هيچ قولي نميدم
با التماس نگاهم كرد و گفت:
-به جون خودم قسمت ميدم تو فقط قبول كن
-نمي خواد به جون خودت قسمم بدي تو فقط بگو
-مي خوام بري پيش خانوادت
-نه اصلا من تنهات نمي زارم
-گوش كن اين به نفعته اگه با من باشي شايد بدتر از اينا سرت بياد نمي خوام صدمه ببيني

-گفتم كه نه من يا با تو مي رم يا بدون تو هيچ جا
-فايزه لج نكن اين به نفعته تازه وقتي كه خانوادتو ديدي مي توني دوباره بياي پيش من
-از كجا معلوم كه بلايي سرت نيارن
-نمي يارن مطما باش حالا هم بهم قول بده بري پيش خانوادت منم اينجا تا هر موقع كه برگشتي منتظرت ميمونم
تو همون لحظه در باز شد و حامد اومد داخل
-وقت تمومه ببريدشون
********
امروز قراره كه نتيجه رو به حامد بگم دلشوره دارم توي دو تصميم بزرگ موندم در زندان باز شد و يه خانمي با چادر داخل شد
-بلند شو بايد بري
كنار اتاقي كه ديروز منو اورده بودن وايستاد و داخل شد بعد از چند لحظه دوباره اومد و منو داخل برد
حامد كنار ميز وايساده بود و پشتش به در بود منو روي صندلي نشوند و خودش بيرون رفت
حامد به طرفم برگشت و به صورتم دقيق شد شايد مي خواست جوابشو از تو صورتم بيابه بعد از چند ثانيه گفت:
-خب نگفتي تصميمت چيه منتظرم بشنوم
-نمي دونم چرا دلت مي خواد منو از فواد جدا كني من اين حامدو اصلا نميشناسم خيلي غريب شدي واسم
با اين حرفم حسابي جا خود شايد انتظار نداشت همچين حرفي بهش بزنم
-من به يه شرط قبول مي كنم برم خانوادم رو ببينم؟
-چه شرطي؟
......-
-شرطم اينه كه نزاري فواد لو بره بايد كاريش نداشته باشي تا برگردم

يك تاي ابروشو به نشانه تعجب بالا داد
-مطما وقتي خانوادتو ديدي مي توني بر گردي پيش فواد
-چرا كه نه
-من بهت قول ميدم اگه تو دوباره اينجا اومدي مي زارم برين
با تمسخر ادامه داد:
-ولي اگه برگردي كه...
-حالا بعدا معلوم ميشه من هيچ وقت فواد تنها نميزارم
بعد از مكثي گفت:
-امروز مي توني بري يه تاكسي برات مي گيرم كه در بست مي برتت شهرتون
-ميتونم فواد رو ببينم
با صداي محكمي گفت:
-لازم نكرده الانم اماده شو كه تا يك ساعت ديگه حركت ميكني تا بياي من سر قولم هستم
از روي صندلي بلند شد
-هر چي كمتر فواد رو ببيني كم تر دلبستش ميشي
******
دل تو دلم نيست الان داريم به خونمون نزديك ميشيم نمي تونم رفتار خانوادمو پيش بيني كنم بعد از چند مدت دوري دلم حسابي
براشون تنگ شده چه جوري بهشون بگم كه من ديگه مجرد نيستم واي وقتي به اين چيزا فكر مي كنم
با صداي راننده به خودم اومدم
-خانم رسيديم
با تعجب به اطرافم نگاه كردم

-ولي اينجا كه شبيه ويرانه هاس
-هي خانم مثل اينكه خبر ندارين اينجا چيشده
رنگم پريد نكه اتفاقي واسه مامان بابام افتاده باشه
-نه چيشده
-عراقيا حمله كردن و همه جا رو به بمباران كشيدن
با داد:
-چييييييييييييي؟
راننده با ديدن حال خرابم به طرفم برگشت
-خانم چيشد
داشتم از حال ميرفتم صداي راننده داشت كم و كمتر ميشد
-خانم خانم با شمام
و ديگر هيچ....
با پاشيدن اب به صورتم به خودم اومدم
-خانم حالتون خوبه؟
به طرف صدا برگشتم چهرش برام اشناس ولي هيچي بياد نمي يارم به دور و برم نگاه ميكنم گيچ ميزنم نمي دونم اينجا كجاس
من اينجا چيكار ميكنم
دوباره صداي يه خانمي اومد
-چيشده اقا كمك مي خواين؟
-بله خانم شما اين خانم رو ميشناسين؟
صورتمو به طرف خانومه بر گردوندم چقدر صورتش اشناس
يادم اومد همسايه ي ديوار به ديوارمون بودبا ديدنش ياد خانوادم افتادم
-واي اينكه فايزه چه طوري دخترم؟كجا رفته بودي؟ پدر و مادرت چقدر دنبالت گشتن؟
همينجور يه ريز داشت حرف ميزد نمي زاشت كه من حرف بزنم وسط حرفش پريدم
-سلام خانم صديقي ببخشيد كه وسط حرفتون اومدم ولي شما نميدونين خانوادم كجان؟
رنگش پريد
-حالا شما اول بيا خونمون يه استراحتي كن بعد مفصل بهت ميگم
-نه خواهش مي كنم الان بگين مي خوام زودتر خانوادمو ببينم
-خب چي بگم بهتون تو ماشين كه نميشه بيا حداقل خونمون تا بهت بگم
به زور منو برد خونشون بعد از كلي معطلي التماسش كردم كه زودتر بهم بگه
-والا چي بگم بهت من اون روز اينجا نبودم ولي وقتي بعد يك ماه اومدم برام تعريف كردن كه تو اون روز از صبح همينجور
هواپيماي عراقيا از بالاي شهر پرواز ميكرده تا يه مدت نيومده همه فكر ميكنن ديگه تموم رفته بابات نمي دونم اون روز كجا رفته
براي كارش مامانت تها تو خونه بوده همه با خيال راحت تو خونشون رفتن عصر بوده نمي دونم ساعت چند بوده كه يهو با صداي
انفجار همه از خواب بيدار ميشن چندتا هواپيما به شهر حمله كرده اكثر خونه ها رو با خاك يكسان كردن بعضي ها كه بيرون خونه
هاشون بودن تونستن خودشونو نجات بدن ولي اونايي كه تو خونه هاشون بودن نتونستن....
رنگم پريد يعني مامانم نه نه اين امكان نداره حتي فكرش هم داره ديوونم مي كنه
خانم صديقي بعد از كمي مكث دوباره مي گه:
-مامانت هم كه تو خونه بوده نتونسته بيرون بياد
اشكم سرازير شد نه اين امكان نداره مامانم زنده س
-خانم صديقي خواهش مي كنم بگين مامانم زندس
-دخترم قوي باش همه يه روز رفتنين ما هم يه روزي مي ريم
-خدااااااا چرا هر چي اتفاق بايد براي من بيفته اخه من چي كار كردم گناهم چي بود كه دارين اين همه بلا سرم مي يارين
-دخترم اروم باش خودتو كنترل كن

-اخه چه جوري چه جوري مي تونم اروم باشم مگه مي شه
-بيا اين اب قند رو بخور تا اروم بشي
-نمي خوام
-بابام پس اون كجاس؟
-باباتم وقتي اين اتفاق افتاد شكست نتونست غم از دست دادن مامانتو تحمل كنه فكر مي كرد تو هم تو جنگ جونتو از دست
دادي همه اين اتفاقا باعث شد همه چيزشو بفروشه بره خارج
-شما ادرسشو ندارين؟
-نه دخترم من وقتي اومدم كه بابات رفته بود خبر ندارم ديگه كجا رفته
-مي تونين ادرسشو برام پيدا كنين؟
-باشه سعيمو مي كنم
********
الان نزديك يك ماه كه از ايران اومديم
بعد از اون حرفا ادرس و شماره تلفون رو دادم به خانم صديقي تا خبرم كنه بعدم يه راست رفتم پيش فواد جاي ديگه اي رو
نداشتم كه برم اگه هم كه داشتم نمي رفتم چون به حامد قول داده بودم
تو همون جا بود كه حامد به من گفت كه عاشقم شده
-فايزه چرا درك نمي كني من عاشقتم
-چه جور مي توني همچين حرفي رو بزني وقتي كه مي دوني من شوهر دارم و عاشقشم
-هه عاشق تو رفتي عاشق كسي شدي كه دشمن ماس
-درسته قبلا دشمن بود ولي الان كه نيست
-اينو هم مي دونم كه مرد تر از تو هس چون وقتي اونجا فهميد كه دخترم هيچ كاري باهام نكرد ولي الان تو وقتي هم كه فهميدي من شوهر دارم بازم پيشنهاد دادي بهم حالا هم من اومدم تو هم به من قول دادي اگه بر گردم مي زاري من و فواد بر گرديم عراق
-منم زير قولم نزدم مي زارم برين
-حالا هم مي خوام برم پيش فواد
نزاشتم به حررفاش ادامه بده چون دوست نداشتم بشنوم
خودش همراهم اومد نزديك يك اتاقي وايستاد به سربازي كه كنار در اتاق بود اشاره كرد كه در رو براي ما باز كنه با هم رفتيم
تو اتاق اول تاريك بود هيچي نمي ديدم بعد كه چشمام به تاريكي عادت كرد يكي رو ديدم كه گوشه اتاق پشت به ما خودشو جمع
كرده بود و خوابيده بود يعني اين فواده باور نمي كنم چقدر لاغر شده بود
پاهام سست شده بود رفتم به طرفش حامد همون جا كنار در وايساد
كنارش نشستم اشكام سرازير شد
-فواد
با شنيدن صدام يكم تكون خورد ولي بلند نشد دوباره با صداي بلند تري گفتم:
-فواد بلند شو منم فايزه
ايندفعه به سرعت به طرفم برگشت
-فايزه
انگار مطما نبود كه من باشم دستشو به طرف صورتم گرفت وقتي مطما شد كه خيال نيست منو محكم تو بغلش گرفت:
-فايزه تو برگشتي باور نمي كنم تو به خاطر من يرگشتي همش فكر مي كردم منو يادت رفته باشه
-نه فواد مگه ميتونم تو رو فراموش كنم
گريم گرفت
-فواد ديگه من به جز تو هيچ كسي رو ندارم
-گريه نكن عزيزم من هميشه كنارتم كي گفته تو تنهايي
با دستاش اشكامو پاك كرد و چشمامو بوسيد
-دوست ندارم ديگه چشماتو گريون ببينم
با صداي فواد از فكر اومدم بيرون تو اين مدتي كه اومده بوديم از ايران همش در حال غصه خوردن بودم اب و خوراكم همش
گريه بود هنوز كه هنوزه خانم صديقي زنگ نزده ديگه نا اميد شدم حتما پيدا نكرده كه زنگ نزده
-فايزه كجايي
-اينجام تو اتاق
-بيا كه يه خبر برات دارم
از اتاق اومدم بيرون
-بگو چي شده
-اول يه بوس بده تا بگم
-اهههههههههه فواد لوس نشو ديگه بگو
-نه اول بده تا بگم
نزديكش رفتم گونشو بوسيدم
-خب حالا بگو
-نه اين قبول نيست
-فوادددددددد
-باشه باشه تو اعصابتو داغون نكن امروز خانم صديقي زنگ زد
نزديك بود پس بيفتم
-چي يه بار ديگه بگو
-خانم صديقي ادرس باباتو داد مي گفت رفته كانادا
پريدم تو بغل فواد

-واييييي فواد مرسي
****
با صداي يك خانمي كه به اينگليسي داره ميگه
مسافران محترم هواپيما در حال پرواز هست لطفا كمربنداتون رو ببنديد و همه سر جاهاشون باشن اميدوارم سفر خوبي براتون
باشه((اينو از خودم گفتم نمي دونم درسته يا نه))
يه ارامش عجيبي مي گيرم با صداي فواد كه بغلم نشسته به خودم مي يام
فواد – بنظرت منو مي پذيره
فائزه- ما سه نفر ديگه جز هم كسي رو نداريم ..فواد ..
اگرم نپذيره.......فقط بايدم دلم خوش باشه به بودنش و ديدنش..كه دينايي مي ارزه ......اما پدرم رو مي شناسم اون تنها تر از اوني
شده كه بخواد خودشو با وجود تو ناراحت كنه..پدرم ديگه مثل گذشته نيست..
اون تنها شده تنها....تنهاي تنها
سرمو مي زارم رو سينه فواد و چشمامو مي بندم....

پاااااایاااااااااااان